Pierwsze zimowe szczyty. Sokolica i 3 Korony

Cześć, jestem Maks i dział podróży jak i nauki będzie teraz należał w dużej części do mnie.
To jest mój pierwszy wpis dlatego mam stresika.
Jestem ciekaw jak się on Wam spodoba.
Zabiorę was w tajemniczą przygodę.
Będzie ciemno będzie zimno będzie wietrznie będzie lawina, ale też będzie magicznie.
Pod koniec lutego razem z Kamą, Michałem i Agą wybraliśmy się w Pieniny.
Nigdy wcześniej nie chodziłem po górach zimą.
Do wyprawy byłem przygotowany bardzo solidnie, kupiliśmy raki, specjalne buty i mój wymarzony plecak. Oczywiście zabraliśmy też ogrzewacze do rąk,termos i kijki trekingowe, które uratowały mi tyłek.
Nocowaliśmy w schronisku Orlica w którym jadłem najlepszą zupę pomidorową ever. (Oczywiście pomijając zupę babci Irenki i Eli).
Na Sokolicę ruszyliśmy od razu po przyjeździe. Podejście było śnieżne, a pod koniec całkiem strome. Wchodziliśmy za dnia, a schodziliśmy nocą. Niestety nie miałem okazji zobaczyć słynnej sosny w pełnej okazałości ponieważ ostatnia akcja ratunkowa helikopterem troszkę ją skosiła.Trasa fajna cały czas w lesie pomimo zimna byłem lekko ubrany bo szliśmy cały czas pod górę co powodowało, że było nam gorąco. Jednak na szczycie zimno pszeszywało do kości dlatego nakładałem rękawiczki najszybciej jak mogłem. Ale wiecie co było najpiękniejsze?
Zachód słońca na szczycie to coś dlaczego warto brodzić w śniegu i zimnie. Palce szczypały od zimna, ale co poradzić.

Gdy weszliśmy na jakąś łączkę jedyne o czym myślałem to zrzucić z siebie plecak o którym tak marzyłem… Z pomocą przyszedł Michał i zabrał go – teraz niósł dwa!!
Atakując szczyt czuliśmy się jak w baśni ponieważ drogę oświetlała nam babcia księżc. Istna magia !!
Podobno gdy wchodzi się na 3 Korony latem to przed metalowym mostem w małej drewnianej budce pan pobiera opłatę. Jednak zimą wejście jest za darmoche. Dla mnie budka była najgorszym punktem programu. Dlaczego ?
Po podejściu było mi gorąco, a oni wszyscy kazali i to szybko ! nakładać na siebie wszystkie możliwe ciuchy. Czułem się jak grubas, było mi niewygodnie i strasznie marudziłem i nie miałem ochoty do nikogo się odzywać.

Gdy tylko ruszyliśmy z budki na szczyt muszę przyznać, że pomimo 3 kurtek i 3 par spodni pizgało mi wszędzie, było potwornie zimno.
Na szczycie widok wschodzącego słońca powalił na kolana chociaż ja udawałem, że miałem foch. Z góry pamiętam tylko zimno, zimno, zimno, zimno i pieeeekno !

Po powrocie do schroniska mieliśmy cały dzień na zwiedzanie Słowacji i okolic Dunajca. Frajdy miałem tu masę bo mogłem skakać z różnych mostków i rzucać kamienie do wody.

To chyba tyle i fajnie będzie jak będziecie mieli jakieś pytania ????